Οι εποπτικές αρχές επισημαίνουν διαρκώς την υποχρέωση των τραπεζών να μειώσουν δραστικά τα έξοδά τους
Γράφει: Νίκος Παντελή*
Η πανδημία του Covid-19 αναντίλεκτα άφησε τα σημάδια της σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Στον τομέα της Υγείας, στην ψυχολογία των ανθρώπων, στην πολιτική ζωή του τόπου και προπαντός στην οικονομία. Μια παγκόσμια οικονομία, η οποία τα τελευταία 10-15 χρόνια πέρασε μέσα από συμπληγάδες, αρχικά λόγω της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε συνεπεία της φούσκας των ακινήτων και των κακών δημοσιονομικών πρακτικών και λίγα χρόνια αργότερα λόγω κορονοϊού.
Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Είτε μας αρέσει είτε όχι, μια σύγχρονη και ελεύθερη οικονομία έχει ως βασικό θεμέλιο ένα υγιές τραπεζικό σύστημα. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και ευημερία χωρίς σταθερότητα και ασφάλεια στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Στη χώρα μας άλλωστε είναι νωπές οι μνήμες. Το ζήσαμε από πρώτο χέρι. Συνεπώς, οι οποιεσδήποτε εξελίξεις συντελούνται στον τραπεζικό τομέα, έμμεσα ή άμεσα μας αφορούν όλους διότι αργά ή γρήγορα επηρεάζουν το σύνολο της οικονομίας και της κοινωνίας.
Οι προκλήσεις που έχουν ενώπιον τους οι τράπεζες της χώρας μας είναι ουκ ολίγες. Λειτουργούν σε ένα υπερβολικά ανταγωνιστικό περιβάλλον, με αυξημένη εποπτεία και κανονιστικές απαιτήσεις, αλλά και με προβλήματα που έχουν κληρονομηθεί όπως οι μη Εξυπηρετούμενες Χορηγήσεις και η δομή των εξόδων τους. Η πίεση που δέχονται από τις εποπτικές αρχές για αναθεώρηση των επιχειρηματικών τους πλάνων, ώστε να αντιμετωπίσουν την επόμενη μέρα της πανδημικής κρίσης και των επιπτώσεων που θα αφήσει πίσω της αυξάνεται διαρκώς.
Οι εποπτικές αρχές επισημαίνουν διαρκώς την υποχρέωση των τραπεζών να μειώσουν δραστικά τα έξοδά τους, καθώς η αναλογία εξόδων εσόδων είναι περίπου 60% με 70%, εκ των οποίων ποσοστό πέραν του μισού αφορά το εργατικό κόστος. Ένα κόστος υψηλό, επαναλαμβανόμενο και επαυξανόμενο το οποίο πρέπει να αναζητηθεί επειγόντως φόρμουλα για να συγκρατηθεί και να διατηρηθούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας σε βιώσιμη πορεία ανάπτυξης.
Ασφαλώς, η αυστηρή εποπτεία του τραπεζικού συστήματος είναι πέρα για πέρα αναγκαία. Αφενός πρέπει να αποφευχθούν φαινόμενα αισχροκέρδειας –και την ευθύνη γι’ αυτό έχουν οι εποπτικοί οργανισμοί (Κεντρική Τράπεζα, ΕΚΤ), αφετέρου πρέπει οι τράπεζες να είναι σε θέση να τροφοδοτούν την ανάπτυξη της οικονομίας.
Αν το εργατικό κόστος παραμείνει ψηλό, τότε νομοτελειακά θα προκύψει θέμα βιωσιμότητας των τραπεζών. Ας ρίξουμε μια ματιά σε ξένες τράπεζες ή σε άλλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, εταιρείες FinTech για να δούμε πως αντιμετωπίζουν το ζήτημα. Σίγουρα το χαμηλότερο εργατικό κόστος τις κάνει πιο ανταγωνιστικές και σε θέση να προσφέρουν πιο ελκυστικά προϊόντα και υπηρεσίες στους πελάτες τους.
Βασική προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η συνεχής εναρμόνιση με τα διεθνή πρότυπα και τις σύγχρονες πρακτικές. Δεν πρέπει να υπάρχει χώρος για απαρχαιωμένες αντιλήψεις, απόλυτες προσεγγίσεις, πολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές στοχεύσεις.
Μακριά από αγκυλώσεις, πρέπει να έχουμε την πυγμή και το θάρρος να λαμβάνουμε δύσκολες αποφάσεις, οι οποίες μπορεί βραχυπρόθεσμα να μην χαϊδεύουν αυτιά, αλλά μακροπρόθεσμα είναι προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
*Οικονομολόγος
